dla innych prosta, bez prozy specjalnej
jej wyjątkowość zakwitła na zawsze
zakwitła w mym sercu, stąd o niej piszę...

tylko Ty jedna zrozumiesz te słowa
Kochana Babciu chce podziękować

pod gobelinem w przytulnej kolebce
matka Maryja i dziecię w jej ręce
chowane blisko tuż obok serca
głos jarzębiny i cicha orkiestra

wspólne wojaże, huśtawki marzeń
powieści o fiatach, o porshe, seatach
nikt nie zrozumie kogo nie było
lecz ona wiedziała co znaczy miłość

w świecie stygnącej nadziei
gdzie spalone drzewa stoją
ciemne chmury kryją niebo
ludzki głos empatii stygnie

tam gdzie walczą o swe statki
bez perspektyw na coś więcej
właśnie dzięki Tobie Babciu
ja taki nie jestem...

To nie jest mój wiersz - to wiersz, który dzisiaj na Dzień Babci dostałam od mojego wnuczka Michałka, niedawno skończył 18 lat i tak bardzo jestem wzruszona tym cennym dla mnie podarunkiem, że postanowiłam wiersz ten zamieścić właśnie tu na JM, bo jestem też bardzo dumna, że i on mnie docenia. Poza tym od 17-go roku życia utrzymuje się sam, rodzice są kochani, majętni i może bez problemu otrzymywać kasę na swoje potrzeby, ale on nie chce ani złotówki od nich brać, bo tak postanowił sam, zrobił za pierwszym podejściem prawo jazdy, ma już auto, do tego uczy się, perfekcyjnie zna angielski, w planie ma też naukę chińskiego, odkłada zarobione pieniądze /robi projekty - informatyka/ i przygotowuje się na studia medyczne, które zaczyna w tym roku. Bardzo jestem z niego dumna, znam bardzo dobrze jego charakter, wrażliwość, marzenia, cieszę się z każdych jego sukcesów i okazuję mu to zawsze - pomagałam przy jego wychowaniu od urodzenia, śpiewałam mu dużo, bo bardzo lubił słuchać piosenek w moim wykonaniu, dużo bajek czytałam, ale też sama wymyślałam i o dziwo bardziej lubił te wymyślone przeze mnie, w bajkach utożsamiał się z pozytywnymi bohaterami, chciał ratować pokrzywdzonych i taki jest do dzisiaj, brzydzi się przemocą i powiedział mi dzisiaj - "babciu nigdy się nie zmieniaj".

robią wiele