"Gdy patrzyłem na nią, raptem przeszyła mnie myśl, że przez cały ostatni miesiąc, a ściślej przez dwa ostatnie tygodnie była jakaś nieswoja - prawdę mówiąc, jakby w ogóle odmieniona. Zamiast niej zjawiła się istota gwałtowna, napastliwa, nie powiem bezwstydna, ale niezrównoważona i świadomie dążąca do awantur. Prowokująca awantury. Ale przeszkadzała jej w tym potulność. Kiedy tak zacznie szaleć, to choćby nawet przebrała miarę, jest widoczne, że sama się zmusza do tego, sama się podbechtuje, ale że nie jest zdolna przezwyciężyć własnej wstydliwości i niewinności. I właśnie dlatego takie osoby niekiedy tak bardzo przebierają miarę, że aż trudno uwierzyć świadectwu własnego rozumu. Natomiast istota przywykła do rozpusty złagodzi ton, postąpi obrzydliwiej, ale w ramach porządku i przystojności, stwarzają tym nawet pozory górowania nad nami."
Fiodor Dostojewski,
Opowieści fantastyczne; Potulna
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą