9 świetnych, animowanych teledysków cz. 2

Trzeba jednak zaznaczyć, że Waszych propozycji było tak dużo, że nie zmieściłbym ich wszystkich w jednym artykule. Myślę jednak, że jeśli nie będziecie za bardzo znudzeni tematem, to na pewno przedstawię resztę teledysków, które nie pojawiły się w tym lub wcześniejszym artykule. Sam przypomniałem sobie o kilku perełkach, ale dzisiaj pojawią się jedynie Wasze sugestie. Postanowiłem nadal stosować zasadę "jeden zespół – jeden utwór", tak by nie powstało coś w stylu "10 losowych teledysków Gorillaz".

#1. Dire Straits – Money For Nothing, nadesłał Surgeon

https://www.youtube.com/watch?v=wTP2RUD_cL0

Przyznaję się bez bicia – nie wspomnieć o tym kawałku Dire Straits w kontekście animowanych teledysków to jak nie wymienić Pele w rankingu najlepszych piłkarzy świata. Kawałek brytyjskiego zespołu został wydany w 1985 r. i charakteryzował się bardzo specyficznym i nieco kontrowersyjnym (jak na tamte czasy oczywiście) tekstem – tutaj. Teledysk do "Money for Nothing" został wyemitowany jako pierwszy teledysk w historii MTV Europe (1 sierpnia 1987 r.) i został stworzony przy pomocy wczesnej grafiki komputerowej opartej na grafice wektorowej. Teledysk początkowo nie spodobał się Markowi Knopflerowi (liderowi Dire Straits), ale po namowach ze strony MTV czy reżysera Steva Barrona (o którym wspominałem też w poprzednim artykule z tej serii) udało się go na szczęście przekonać. Czemu na szczęście? Bo teledysk pasuje do utworu jak ulał, a ze względu na nowatorskie metody wykorzystane przy animacji po czasie uzyskał miano "kultowego" i "przełomowego".

#2. Radiohead – Paranoid Android, nadesłał Charakterek

https://www.youtube.com/watch?v=sPLEbAVjiLA

Czy są tu jacyś fani szwedzkich filmów i seriali animowanych? Jeśli jakimś cudem są, to powinni rozpoznać specyficzną animację stworzoną dla zespołu Radiohead, albowiem teledysk do "Paranoid Android" z 1997 r. został stworzony przez znanego szwedzkiego reżysera, animatora i ilustratora Magnusa Carlssona. Pan Carlsson rok przed wydaniem singla Radiohead stworzył szwedzki serial animowany dla dorosłych pt. "Robin", który charakteryzował się bardzo czarnym humorem (głównym bohaterem jest tytułowy Robin, dwudziestoparoletni Szwed, który nie ma pomysłu na życie, a jego głównym zajęciem jest picie z najlepszym przyjacielem Benjaminem, który jest "Chimurzynem" – w oryginale "Cheegro"). Muzycy Radiohead, którzy byli fanami serialu skontaktowali się z Carlssonem z prośbą o stworzenie teledysku, na co pan Magnus ochoczo przystał. Teledysk do "Paranoid Android" stanowi kontynuację przygód Robina, więc jeśli komuś się podoba kreska Carlssona, ten koniecznie powinien obejrzeć serial! A i taka ciekawostka – Carlsson stworzył teledysk bez znajomości tekstu piosenki, bazując jedynie na dźwiękach.

PS Ciekawostka nr 2 – w teledysku "są cycki", więc jest okejka MTV zdecydowało się ocenzurować teledysk, tak by mogli go bez problemu emitować.

#3. Lady Pank – Marchewkowe pole, nadesłał Satan_clause

https://www.youtube.com/watch?v=6utDdnJxB9c

W 1984 r. niejaki Leszek Gałysz (dosyć znany polski reżyser, animator i scenarzysta, stworzył m.in. "Pomysłowego Dobromira") podjął się wyreżyserowania serialu animowanego pt. "O dwóch takich, co ukradli księżyc” na podstawie niezwykle popularnej książki dla dzieci autorstwa Kornela Makuszyńskiego. Podobno sam Gałysz zaproponował, by nawiązać współpracę z - odnoszącym wtedy ogromne sukcesy - rockowym zespołem Lady Pank. Tak też się stało i zespół (początkowo właściwie sam Borysewicz z Panasewiczem) nagrał materiał muzyczny do serialu dla dzieci, który następnie wydano w formie płyt. Kreskówka cieszyła się naprawdę sporą popularnością, więc rok później powstał też rockowy spektakl muzyczny dla dzieci pt. "Jacek i Placek, czyli Lady Pank w poszukiwaniu Krainy Leniuchów", a następnie kaseta magnetofonowa (tak, kiedyś istniało coś takiego), komiks, a w 1992 r. pełnometrażowy film animowany, zresztą też bardzo wysoko oceniany. Piosenka "Marchewkowe pole" pochodzi z drugiego odcinka serialu, a niektórzy mówią, że niekoniecznie jest ona faktycznie o sprawach przeznaczonych dla dzieci (znaczy się, że o narkotykach to jest niby, tak mówią).

#4. Korn – Freak on a leash, nadesłał Monsieur_R_LeClerc

https://www.youtube.com/watch?v=jRGrNDV2mKc

Z niewinnych kreskówek przenosimy się w totalnie odmienne, numetalowe klimaty. Zespół Korn w 1998 r. wydał album "Follow The Leader", a na nim jeden z największych hitów zespołu, czyli właśnie "Freak on a leash" (który następnie też został wydany jako singiel ze względu na ogromną popularność). Animację do teledysku wyreżyserował Todd McFarlane (czyli gość, który stworzył komiksowego "Spawna", a przez lata był jednym z czołowym rysowników Marvela, a także wyreżyserował wspomniany w poprzednim artykule "Do The Evolution" Pearl Jam) przy pomocy Jonathana Daytona i Valerie Faris i trzeba przyznać, że razem odwalili kawał dobrej roboty. Teledysk robił naprawdę spore wrażenie pomysłowym połączeniem animacji i filmu, więc nie należy się dziwić, że został nagrodzony m.in. nagrodą Grammy i dwiema MTV Video Music Awards.

#5. Queen – Innuendo, nadesłał Maciejgie

https://www.youtube.com/watch?v=g2N0TkfrQhY

W 1991 r. zespół Queen wydaje album pt. "Innuendo", pierwszy nakładem wytwórni Hollywood Records (której właścicielem jest Walt Disney Company tak swoją drogą) i zarazem ostatni wydany za życia Freddiego Mercury'ego (zmarł w listopadzie 1991). Mercury już wtedy był mocno osłabiony chorobą (AIDS) i musiał nagrywać w kilku podejściach, mimo to jego wokal na albumie nadal brzmi tak samo "mocarnie" jak wcześniej. "Innuendo", tytułowy singiel, był pierwszym na płycie i najdłuższym nagranym kiedykolwiek przez Queen (zastanawiałem się, czy nie napisać "jednym z najbardziej epickich", ale na tej samej płycie znajdziemy choćby "The Show Must Go On", więc jednak się wstrzymam z takimi opiniami). Teledysk dla Queen stworzyła firma DoRo Productions, austriacka kompania filmowa, bardzo ceniona w branży, która współpracowała z takimi topowymi artystami jak Rolling Stones, Michael Jackson czy David Bowie. Dla panów z Queen DoRo Production wyprodukowała zresztą około 15 teledysków (w tym dla całego albumu "Innuendo"). Animacje do teledysku zostały stworzone w wielu różnych technikach (wykorzystano m.in. rotoskopię, animację poklatkową i plastelinową). Każdy z członków zespołu został przedstawiony w stylu innego artysty (Picasso/Pollocka/da Vinci) a teledysk dopełniły historyczne ujęcia m.in. II WŚ, wojny w Zatoce Perskiej czy zjazdu NSDAP.

#6. One-T Cool-T – The Magic Key, nadesłał Menhils

https://www.youtube.com/watch?v=2nSvaqKcwSc

W tym przypadku odważę się na dosyć ryzykowne stwierdzenie, że One-T to przykład zespołu, który jest znany głównie z powodu jednej piosenki. Ich utwór pt. "The Magic Key" był jednym z największych hitów w 2003 r., pamiętam, że można go było usłyszeć na Vivie co jakieś trzydzieści minut (tak, wtedy Viva Polska nadawała muzykę, o dziwo). Twórcy tego chwytliwego kawałka to francuskie duo złożone z Eddyego Gronfiera, który odpowiadał za muzykę i Thomasa Piedsa, który odpowiadał za animacje i styl artystyczny. Podobnie jak np. Gorillaz, One-T to wirtualny zespół wykonujący muzykę będącą połączeniem różnych stylów, w tym przypadku hip-hopu, muzyki house, trance i innych odmian elektroniki. Za animację do tego teledysku odpowiadał oczywiście Thomas Pieds. Panowie z One-T ostatni album wydali w 2006 r. i raczej nie będą kontynuować tego projektu, a szkoda, bo kawałek "The Magic Key" był naprawdę przyjemny dla ucha.

#7. Gigi D'Agostino – The Riddle, nadesłał SzubiDubiDu

https://www.youtube.com/watch?v=cvvd-9azD1M

Szczerze się przyznam – gdyby nie kolega bojownik, który podesłał ten teledysk, to bym w życiu o nim nie wiedział. Kończący w tym roku 50 lat Gigi D'Agostino największą popularnością cieszył się na przełomie lat 1999-2000 i właśnie w tym okresie wypuścił swoje największe hity, czyli "Bla Bla Bla", "L’amour toujours” czy omawiany tutaj „The Riddle” (który jest remixem piosenki Nika Kershawa z 1984 r., ludziom, którym niestraszne klimaty lat 80. polecam serdecznie sprawdzić oryginał). Sam utwór „The Riddle” cieszył się ogromną popularnością, sprzedając się w nakładzie ponad miliona sztuk jako singiel. Teledysk do piosenki stworzył Andreas Hykade, niemiecki reżyser i animator, którego cechą charakterystyczną są bardzo proste i płynne animacje. Tworząc teledyski dla Gigiego D'Agostino (jego dziełem jest także teledysk do „Bla Bla Bla”) Andreas silnie inspirował się włoskim cyklem krótkich filmów animowanych pt. „La Linea”, który charakteryzował się bardzo prostą animacją, która często ograniczała się do właśnie jednej linii.
A i taka ciekawostka – seria „La Linea” była transmitowana też w Polsce w latach 80. i 90. jako „zapchajdziura” programowa ze względu na niezwykłą krótkość (2-4 minuty) i prostotę, po latach ten styl animacji wykorzystał też Plus w swojej kampanii reklamowej.

#8. Linkin Park – Breaking The Habit, nadesłał Takenouchi

https://www.youtube.com/watch?v=v2H4l9RpkwM

Tym razem przenosimy się z wesołych, dance'owych piosenek w totalnie odmienne, numetalowe klimaty. W 2003 r. zespół Linkin Park wydaje swoją drugą płytę pt. "Meteora" (swoją drogą bardzo dobrze przyjętą wśród słuchaczy, do tej pory została sprzedana w nakładzie ponad 20 milionów kopii, pochwalę się, że była to także pierwsza kupiona przeze mnie płyta). "Breaking The Habit" był jednym z pięciu singli, które promowały płytę. Teledysk do tego kawałka został stworzony w stylu anime i wyreżyserowany przez Joe Hahna, czyli gościa, który jest DJ-em zespołu, jak i reżyserem większości ich teledysków. Animacja została powierzona dosyć znanemu japońskiego studio animacji GONZO, a nad produkcją czuwał Kazuto Nakazawa (odpowiedzialny był m.in. za animacje w "Kill Billu" czy w anime "Samurai Champloo"). Masa pracy włożona w produkcję teledysku się opłaciła, "Breaking The Habit" zdobyło sporo nagród, w tym m.in. 2004 MTV VMA Viewer's Choice Award.

#9. Pink Floyd – Another Brick in the Wall part 2, nadesłał Captainhook

https://www.youtube.com/watch?v=HrxX9TBj2zY

Nasze zestawienie kończymy kultowym, w pełnym znaczeniu tego słowa, utworem Floydów. W 1979 r. wydają oni album koncepcyjny pt. "The Wall", jeden z najlepiej sprzedających się albumów w historii muzyki rockowej i na pewno jeden z najważniejszych. Na płycie znajdziemy trzy "cegły", (czyli utwory "Another Brick in the Wall"), każda z tych piosenek opowiada o innym, traumatycznym przeżyciu, które przyczyniło się do poczucia wyobcowania i samotności głównego bohatera albumu, muzyka rockowego o pseudonimie Pink. Pierwsza "cegła" opowiadała o utracie ojca i wychowaniu przez nadopiekuńczą matkę, "cegła" trzecia zaś o rozpadzie związku w wyniku zdrady żony. Omawiana tutaj część druga dotyczy nieludzkiej, despotycznej szkoły, która ma upodobnić uczniów do reszty społeczeństwa. "Another Brick in the Wall part 2" stał się jednym z najsłynniejszych "protest-songów", zresztą ze względu na niezwykłą siłę oddziaływania na słuchaczy został zakazany w kilku krajach (np. w takim RPA). Animacje w teledysku do utworu są dziełem znanego angielskiego rysownika i karykaturzysty Geralda Scarfa. Na podstawie albumu w 1982 r. wydano film "Pink Floyd The Wall" (polski tytuł "Ściana"), w którym wykorzystano animacje Scarfa (aczkolwiek te z tego teledysku zostały użyte do innych utworów).

Jeśli nie będziecie zbyt znudzeni tematem, to postaram się stworzyć przynajmniej jeszcze jedną część, oczywiście w komentarzach czekam na Wasze propozycje. Zdziwionym typu "a dlaczego nie ma tu Gorillaz/Pearl Jam/Daft Punk itp." przypominam, że zdecydowałem się ograniczyć do maksymalnie jednej piosenki danego zespołu, a niektóre już znalazły się w części I, którą możecie znaleźć tutaj. Za wszelkie nadesłane komentarze pod poprzednim artykułem serdeczne dzięki!